Amélie Nothomb (ur. 13 sierpnia 1967 w Kobe) – Belgijka, która spędziła wiele lat swojego życia poza granicami rodzinnego kraju, dzięki temu, że jej ojciec długo sprawował funkcję ambasadora Belgii. Częste podróże, szczególnie po Azji sprawiły, że także w niej autorka chciała zacząć pracować, co udało się jej w pewnym przedsiębiorstwie w Tokio.

Na początku książki poznajemy Amélie młoda i pełną zapału tłumaczkę. Już pierwsze dni w pracy pokazały, że nowej pracownicy ciężko będzie zadowolić przełożonych. Autorka z szczegółami opisuje jak szefostwo stopniowo degradowało jej funkcję aż wylądowała w toalecie, w charakterze ''babci klozetowej''. Także stosunki z kolegami z pracy nie układały się jej za dobrze, zbytnia otwartość została użyta przeciwko niej a pomoc niesiona innym została ''nagrodzona'' awanturą u szefa.

Amélie pracowała w Japonii na początku lat 90., wiec realia pracy znacznie się różnią od dzisiejszych, autorka doskonale wypunktowała i naświetliła sytuację pracowników w Kraju Kwitnącej Wiśni, nie tylko pracowników spoza Japonii, ale też samych Japończyków.

Przyznam szczerze, że nie spodziewałam się, że w Japonii można tak pracować...Dziwi mnie taka niewydajność pracy i brak chęci do zmian. W książce przeszkadza mi tylko jedno, autorka próbuje zrobić z siebie taka ofiarę, że nie umiem rozróżnić czy jest naprawdę tak głupia, czy tylko nierozgarnięta...

Polecam i zachęcam do wyrażenia swojej opinii.