Piano no Mori to historia dwóch chłopców o odmiennym podejściu do muzyki i gry na pianinie. Z jednej strony wyuczenie, dokładności i powielanie schematów, a z drugiej wolność, talent i pełna spontaniczność. Rzeczą, która łączy Amamiya i Kaia jest zamiłowanie do gry. Obaj stają do konkursu, który ma wyłonić najlepszego, młodego, pianistę z Japonii.
Film porusza nie tylko kwestię sprzecznego podejścia do jednej sprawy, ale także bezsensowność dzisiejszego systemu oceniania, ograniczania jednostek wybitnych i tłamszenia geniuszy. Nie zabraknie rywalizacji i przemyśleń nad zachowaniami dzieciaków.
Trzeba jeszcze dodać, że muzyka, grafika i klimat stoją na dobrym poziomie. Film ogląda się z uśmiechem na ustach, a na nudę nie ma czasu. Bardzo przyzwoita produkcja. Polecam!
„(..) czytanie książek i oprawianie ich to całe dwa, i to ogromne, okresy rozwoju. Z początku pomalutku uczy się człowiek czytać. Oczywiście nauka ta trwa wieki. Książkę rwie, szapie, brudzi, nie traktuje jej poważnie. Oprawa zaś świadczy o szacunku do książki, świadczy o tym, że człowiek nie tylko lubi ją czytać, lecz że traktuje ją poważnie.” Dostojewski Fiodor