» Nadzieja

Czym jest dla Was takie uczucie (czy coś) jak nadzieja? Jaką odgrywa ona rolę w Waszym życiu? Cz staracie się ją czasem odrzucać? Czy może wręcz przeciwnie dążycie do tego, żeby trwała jak najdłużej?

---

Trudne pytanie. Wiem, że powinienem zabic wszelką, to moze wtedy zmądrzeję, ale ona żyje. Pies ją zapinał. Oczywiście nadzieję mam na wiele spraw, w sumie wszędzie się jej pozbywam. To taka życiowa nadzieja. Mam jeszcze taką polityczną, która może się kiedyś spełni i jej nie zamierzam się pozbywac.

W gruncie rzeczy jestem jednak pieprzonym hipokrytą. Mam nadzieję, że kiedy jej się pozbędę, do czegoś dojdę. W takim razie chyba nie jestem w stanie zdefiniowac tego słowa.

---

Nigdy nie będę w 100 % szczęśliwy, bo spirytus ma 96 %.- mój kolega Marcin.
-Nadia, gdzie moje gacie?
-Nie wiem, pewnie do muzeum wzięli.
Panie Bolesławie, witamy w domu. Witamy całą ekipę czarnuchów z łańcuchami.
Nie oznacza to jednak, że byłem świniakiem pokroju Kwaśniewskiego, czy innego Komorowskiego, aż tak nisko nie upadłem. Chłopu trzeba dawać albo się nie dziwić. Chłopak wyczaił ją na skupie żywca. W sezonie tzw "świńskiej górki". Na imie jej było Teresa, Teresa z domu Bąk. Gonar wziął 2k kredytu na suple. xD

Nadzieja odgrywa w moim życiu dosyć dużą rolę. Mam ją na wiele spraw w życiu, tak jak u Joego, ale szczególnie teraz, jest niezbędna od jakiegoś tygodnia z hakiem. Odrzucać się jej nie staram, bo niby dlaczego? Czasami jest jedyną szansą na osiągnięcie celu, bo jak się ją utraci to nie ma sensu dalej męczyć się w danej sprawie. Przynajmniej mi się tak wydaje.

---

'These are the seasons of emotion and like the winds they rise and fall'

Nadzieja towarzyszy mi na każdym kroku w życiu. Po przebudzeniu się, mam nadzieję, że nowy dzień będzie lepszy niż poprzedni. Udając się do szkoły, mam nadzieję, że spędzę tam dzień bez żadnych poważniejszych komplikacji i problemów. Wychodząc z niej, mam nadzieję, że nie ucieknie mi autobus do domu, który kursuje raz na 45 minut z hakiem. Idąc na imprezę, mam nadzieję, że będę się dobrze bawić. Przygotowując sobie coś do żarcia, liczę na to, że tego nie spierniczę. W sumie, to chyba nie ma żadnej czynności, która by się z nią nie wiązała. Niby drobiazgi, ale to z nich składa się życie.
Jeśli zaś chodzi o poważniejsze sprawy, to nie potrafię się jej pozbyć. Naiwnie i głupio trzymam się każdej możliwości, że coś może pójść po mojej myśli. Często przez to cierpię i wiem, że powinnam zweryfikować swoje postępowanie, ale w sumie, to chyba tak naprawdę nie chcę. Nadzieja daje mi pewnego rodzaju radość, więc ewentualnie w ostatecznym rozrachunku bilans zysków i strat wychodzi na zero.

---

Nawet siedząc na ławie oskarżonych lubimy słuchać o sobie.

Nadzieja, hmm... czym jest dla mnie? Podstawowym uczuciem. Nie zgodzę się tu z powiedzeniem: ,,Nadzieja matką głupich". MI tak jak Mart:

Nadzieja towarzyszy mi na każdym kroku w życiu.

. No bo jak żyć bez nadziei? Nie da się. Nadzieja z resztą dodaje mi sił. Zazwyczaj jestem optymistką, ale gdy zdarzą mi się chwile ciężkie, czy pesymistyczne, zawsze się pojawia Ona. Nadzieja. Ona odgania smutki i mówi do mnie: ,, A może jednak się uda?" ,,Uwierz w siebie",etc. Ona mi mówi, że wszystko będzie dobrze.To dzięki niej wracają mi siły do walki. Oczywiście nie polegam na samej nadziei bo to byłby totalny bezsens, jeśli chodzi o sprawy w które muszę włożyć pracę i wysiłek jakikolwiek, bo polegając wyłącznie na nadziei nie wkładając w to żadnego wysiłku można się bardzo i to bardzo zawieść i rozczarować. Ale jeśli chodzi o rzeczy na które nie mam wpływu to też ona mi towarzyszy. Mam nadzieję, że np. autobus się nie spóźni(najbanalniejszy przykład, chociaż na ogół jeżdżę taksówkami). Czasem ta nadzieja zawodzi, ale nie pozbywam się jej bo to byłby bezsens.
Podsumowując: Nadzieja jest bardzo ważnym elementem w moim życiu.
Pozdrawiam.

---

[img][/img]
,,Nie możesz poświęcić życia za ukochaną osobę, musisz żyć ,by jej chronić"
,,W świecie ninja ci, co łamią zasady są śmieciami. Ale ci, co porzucają swoich przyjaciół są gorsi niż śmiecie"
[http://yog-sothoth.tanuki.pl/main/licznik/byczusia/250x50.png]
,,Bo jeśli głupotą jest obrona życia
Będę głupcem do ostatniego dnia"

Odnoszę wrażenie, że nadzieja łazi za mną i robi przygłupie miny, gdy na nią patrzę...

Od lat myślę: "Będzie lepiej, będzie lepiej" a i tak jest to samo. Wtedy ta nadzieja z uczucia pozytywnego, robi się irytującym gównem, które tylko śmierdzi poprawą.

Tak naprawdę życie na podstawie nadziei to głupi pomysł. Uważam, że lepiej wziąć sprawy w swoje ręce i działać. Jeżeli już coś działa w moim życiu, to fart. Nadziei nie ma praktycznie wcale.

---

Denerwować się, to mścić się na swoim organizmie za głupotę innych.

W życiu nic nie przychodziło mi łatwo. Zawsze musiałem ciężko na coś pracować, żeby to mieć, więc tym samym wyrobiłem sobie zdanie, że liczą się szczęście i własne umiejętności, a ponieważ szczęście dawno mnie opuściło, to życie nadzieją byłoby ogromną głupotą z mojej strony.

Co tu się rozpisywać - ten kto żyje jedynie nadzieją, ten ma nieźle nasrane i prędzej czy później dostanie od życia solidnego kopa na rozbudzenie. Zawsze.

---

Jak piszesz wypracowanie z polskiego głupiej babie, to nie żywisz nadziei, że jej nie * i nie wstawi ci gola?

Nie. Jeżeli piszesz wypracowanie, to postaraj się, żebyś jak najlepiej je napisał, natomiast jeśli wykładowczyni uwzięła się na Ciebie, to nie masz wpływu na jej decyzję. Nadzieję możesz mieć, ale nigdy nie przedkładaj jej przed swoje umiejętności.

---

A jak już umiejętności wyczerpiesz?

---

Nigdy nie będę w 100 % szczęśliwy, bo spirytus ma 96 %.- mój kolega Marcin.
-Nadia, gdzie moje gacie?
-Nie wiem, pewnie do muzeum wzięli.
Panie Bolesławie, witamy w domu. Witamy całą ekipę czarnuchów z łańcuchami.
Nie oznacza to jednak, że byłem świniakiem pokroju Kwaśniewskiego, czy innego Komorowskiego, aż tak nisko nie upadłem. Chłopu trzeba dawać albo się nie dziwić. Chłopak wyczaił ją na skupie żywca. W sezonie tzw "świńskiej górki". Na imie jej było Teresa, Teresa z domu Bąk. Gonar wziął 2k kredytu na suple. xD

Nadzieja też się wyczerpuje. Jestem tego idealnym przykładem.

---

Denerwować się, to mścić się na swoim organizmie za głupotę innych.

Jeżeli jesteś świadom, że zrobiłeś wszystko co w Twojej mocy, to nie pozostaje nic innego jak kapitulacja.

---

Nie masz wpływu na jej decyzję, ale masz nadzieję, że jednak będzie 2.
Zadufanie gorsze niż życie jedynie nadzieją.

Ja uważam, że każde przedsięwzięcie podbudowane jest nadzieją, w mniejszym czy większym stopniu, ale tak jest. Absolutny brak nadziei prowadziłby do nihilizmu, z drugiej strony, nadmiar nadziei wiedzie do jakiegoś ekstremalnego konformizmu.

Pabaiga napisał(a):

Nie masz wpływu na jej decyzję, ale masz nadzieję, że jednak będzie 2.

Nie, po prostu czekasz na wyniki. Nadzieja nie ma wpływu na wynik, chociaż w skrajnych przypadkach rzeczywiście może okazać się pomocna, nam i naszym towarzyszom (akurat wojna przyszła mi na myśl).

---

Laru napisał(a):

Nadzieja też się wyczerpuje. Jestem tego idealnym przykładem.

Chyba mnie nie rozumiesz. Ja może nie mam na nic specjalnego nadziei, ale jak oddaje pracę, to zawsze w nadziei na jakąś pozytywną ocenę. Chyba że jestem pewny swego, to wtedy mam nadzieję na piątkę.

---

Nigdy nie będę w 100 % szczęśliwy, bo spirytus ma 96 %.- mój kolega Marcin.
-Nadia, gdzie moje gacie?
-Nie wiem, pewnie do muzeum wzięli.
Panie Bolesławie, witamy w domu. Witamy całą ekipę czarnuchów z łańcuchami.
Nie oznacza to jednak, że byłem świniakiem pokroju Kwaśniewskiego, czy innego Komorowskiego, aż tak nisko nie upadłem. Chłopu trzeba dawać albo się nie dziwić. Chłopak wyczaił ją na skupie żywca. W sezonie tzw "świńskiej górki". Na imie jej było Teresa, Teresa z domu Bąk. Gonar wziął 2k kredytu na suple. xD

Jezu, co ma być, to będzie. Jeśli wiem, że dobrze napisałam, to wiem, że dostanę dobrą ocenę. No chyba, że będzie niespodzianka XD A nie mam zwyczaju oddawać czegoś zrobionego na odwal.

---

Denerwować się, to mścić się na swoim organizmie za głupotę innych.

Pieprzycie jak potłuczeni. Jeśli polegasz na własnych umiejętnościach, to masz nadzieję że cię nie zawiodą. Żeby podjąć jakąkolwiek akcję niezbędna jest choćby minimalna nadzieja, że to co robisz się powiedzie.

---

"I wówczas, jakby dla ostatecznego i nieodwołalnego pchnięcia mnie do upadku, zjawił się duch Przekory. Filozofia nie zdaje sobie żadnej z tego ducha sprawy. A jednak wieżę w to święcie, jak w istnienie własnej duszy, że przekora jest jednym z pierwotnych popędów ludzkiego serca - jedną z niepodzielnych, pierwiastkowych władz lub uczuć, które nadają kierunek charakterowi danego człowieka. Któż, popełniając czyn niedorzeczny lub nikczemny, nie dziwił się po stokroć tej prostej oczywistości, iż wiedział, że winien go był nie popełniać? Czyż pomimo doskonałości naszego rozsądku nie mamy nieustannych zakusów do naruszania tego, co jest Prawem, dla tej po prostu przyczyny, iż wiemy właśnie,że jest to - Prawo?"
Edgar Allan Poe "Czarny Kot"

Jeżeli o mie chodzi. Miałem nadzieję wiele razy, że np. nie wygłoszę refertu, czy czegoś w tym stylu. I z ni gruchy ni pietruchy - katastrofa w Smoleńsku - wtedy miałem wygłosić niezwykle ważny referat, jednak dali dzień rektorski - przez co przepadły nieodwołalnie te ćwiczenie.
Teraz zaś moja grupa i parę innych mamy jechać w Tatry, gdzie w chwili obecnej trwa ponadprzeciętna powódz i na poprawę "niestety się nie zanosi", więc mam nadzieję, że odwołają " podróż" i przesuną na inny czas - mam pilotaż, ot czemu. Nadzieja jest związana nieodłącznie z moimi studiami - mam nadzieję, że tym razem zdam itp. Wiele razy owa nadzieja mnie nie zawiodła, jednak też wiele razy się niestety przeliczyłem z jej działaniem. Po prostu jak by to zdefiniować - owe słowo ma jakiś zwią
zek z religią xD : p.
A , dzięki nadziei - chyba wywołałem powódź - pogoda jest podadna na sutosugestię- sory chłopaki.

Podzielałbym nadzieje na tę którą kontrolujemy i tę która jest w naszej podświadomości. Ze sprawdzianu wiem, że mam nadzieje dostać 5, chociaż, nie zawsze myślę: "Mam nadzieję, że będzie 5." Nie jest to dla mnie takie potrzebne. Ale mam też takie sytuacje, w których nadzieja jest bardzo, bardzo ważna, niestety najczęściej okazuje się, że coś się nie wydarzyło, nie stało i nici z nadziei. W takich momentach często byłem bardzo bardzo smutny. Dlatego staram się odrzucać nadzieję i przenosić ją właśnie do tej nieświadomej i udaje mi się, a dzięki temu rzadziej jestem smutny. A jak odrzucam nadzieje? Wmawiam sobie że coś się nie wydarzy, że będzie gorzej niż być powinno itp. Niestety minus tkwi w tym, że jeśli to coś się wydarzy, to podekscytowanie czy radość nie jest tak samo duża, jak gdyby miał więcej nadzieje. Wg mnie całkowicie nadziei odrzucić się nie da, bo zawsze będzie w naszej podświadomości.

---

Sam pieprzysz, Franek.
Ja jestem pewny swych umiejętności, nie potrzebna mi nadzieja. Podam przykład:
Dzisiaj byłem na egzaminie praktycznym z prawa jazdy. Byłem pewien, że zdam, bo jeździłem bardzo dobrze. No i zdałem, bo byłem pewny siebie i swoich umiejętności. Nie miałem nadziei, że zdam, czy będę miał mniej błędów, bo nie potrzebowałem tego. Nie chciałem się łudzić. Po prostu, co ma być to będzie.

---