Ostatnio jakoś zdarzyło mi się przeczytać kilka książek o Shinobi, więc mogę się trochę na temat ich historii wypowiedzieć. Swoje początki ci średniowieczni wojownicy mieli w Chinach. Tam bowiem, w czasach gdy buddyzm Zen został wyplewiony przez taoizm, pozostali mnisi, praktykujący dalej sztukę Zen. Przez lokalne władze zostali oni uznani za okultystów i na mocy rozkazów skazani na śmierć. W trosce o swoje życie, udali się w góry Japonii. Według legend, powiada się, że nikt o zdrowych zmysłach nie zapuszczał się w te okolice, gdyż można było ponieść śmierć z rąk bandytów, oraz dzikich zwierząt. Spora grupka buddystów osiedliła się wysoko w górach, gdzie praktykowali dalej swoją religie i założenia. Założenia wbrew pozorom bardzo podobne do kodeksu bushido. Z powodu fascynacji dziełami Sun Tzu (a zwłaszcza Sztuką Wojny), zaczeli doceniać jak wielką role spełnia szpiegostwo w walce. Sun Tzu mawiał, iż nie sztuką jest wygrać, jeżeli wróg ma przewagę, lecz sztuką jest wygrać nie ponosząc przy tym żadnych strat. Aby tego dokonać opisał w swoim dziele różne techniki szpiegowskie, opierające się na kamuflażu, zmiany osobowości itp. Z tych właśnie sztuk korzystali późniejsi ninja. Przez wiele lat mnisi zamieszkiwali tamtejsze rejony, ćwicząc swe ciało i ducha. Mówi się, że hartowali swoje zmysły, przebywając w ekstremalnych warunkach. Poddawali często swe ciało transowi, który miał ich chronić przed ewentualnymi przesłuchaniami. Tak oto lata mijały, a klany ninja rozwijały się i specjalizowały sie w swoich dziedzinach. Były to między innymi: walka wręcz, przyrządzanie mikstur, walka przy pomocy broni białej, broni miotanej, kamuflaż. Ninja nigdy nie wyszli poza obszar owych gór, a pożywienie i inne potrzebne do przeżycia rzeczy zdobywali z okolicznych lasów i gór. Nieliczni świadkowie, którzy zdecydowali się na ryzykowną przeprawę przez góry, wspominali o duchach, mieszkających w pobliskich lasach. Ninja atakowali jedynie tych, którzy zbliżali się do ich osady. Władza nie raz zdecydowała się wysłać samurajów, by raz na zawsze zakończyli żywot shinobi. Pisma mówią, iż 10 tys armia samurajów, poległa w walce z 1000 ninja. Dzięki sprytowi, kamuflażowi i szpiegostwu, ninja zdołali rozbić doszczętnie wspaniałą armie cesarza. To dowodzi, jak wiele racji miał Sun Tzu. Po kilkunastu latach spokoju, zmarł cesarz nieprzychylny shinobi. Do tronu było dwóch kandydatów, a jeden z nich zaoferował ówczesnemu przywódcy klanów ninja - Hattori Hanzou pakt, na mocy którego shinobi zaznają spokoju, jeżeli pomogą mu w zdobyciu władzy. Hanzou przyjął propozycje, co okazało się być doskonałą decyzją. Dany kandydat zdobył władzę, a ninja przeżywali swój złoty okres. Zaczęto doceniać ich za wspaniałe możliwości bojowe, honor, możliwości szpiegowskie. Sielanka jednak nie trwała długo, bowiem cesarz zmarł, a jego następca zwany "Pogromcą Shinobi" raz na zawsze zniszczył kulturę ninjutsu. 100 tys armia samurajow okazała się być zbyt wielka dla 5 tys shinobi. Wiele klanów wymarło, a nieliczni uciekli za granicę i rozproszyli się po świecie. Mówi się, że Japonia jeszcze w czasach wojny, wykorzystywała potomków ninja, do szpiegowania innych krajów. W 1947 roku doszło do udokumentowanego pojedynku ostatniego samuraja Mamuriego Oshi, z ostatnim znanym swiatu shinobi - Takame Kubo. Walka zakończyła się zwycięstwem Kubo i tak ostatecznie zakończył się konflikt między tymi dwiema znakomitymi jednostkami bojowymi.

Nie traktujcie proszę Shinobi jako zabójce, prawda jest taka, że ich historia mówi o tym jak wiele nieszczęścia doznali z rąk ludzi. Warto poznać ich od tych innych stron - honoru, wspaniałych możliwości bojowych, aż w końcu jako niezłomnego wojownika, który w obronie swych rodzin i wiary, gotów był walczyć do śmierci.

Pozdrawiam wszystkich.