» X

Co sądzicie o tym anime ? Wprawdzie widziałem tylko dwa odcinki, lecz miałem okazje spotkać się z mangą i nawet mi się spodobało Czy wy zapoznaliście się z tą nazwą kiedyś ?

X to akurat jak dla mnie manga jedna z najlepszych - baaaardzo podoba mi sie kreska Clampa. Pod względem treści X też jest niczego sobie.
Co do anime to jest gorsze od mangi - postacie sa nieco nie dopracowane i moim zdaniem klimat się miejscami gubi - niektóre odcinki to istne ciągutki

widzialem, chodz mozna powiedziec ze nie, bo nie przykladałem uwagi do ogladania, niestety, z tego co widzialem to nawet niezłe, fabuła nadzywczajnie oryginalna i w ogóle [ ort! ] krecha ok

---

END

Hmmm, w ogóle [ ort! ] zastanawima się czy wiesz eMate, że tytuł to po prostu 'X', a Clamp to autor(ki). Mój kolega kiedyś myślał, że to jest cały tutuł, ale mniejsza z tym; przejdźmy do tematu. Mangi 'X' pod względem fabuły nie moge zbytnio ocenić bo wpadły mi w łapki kiedyś chyba z trzy tomy i to w dodatku 2, 5 i 7 więc nie mogłem się do końca połapać bo nie jest to manga łatwa w odbiorze. Trzeba czytać każdy tom po kolei by wciągnąć się w wir wydarzeń. Jednak wciąż mam przeczucie, że to nie dla mnie. Kreska jest ciekawa i oryginalna. Większe wrażenie wywarło na mnie anime. Widziałem sporo odcinków i były jakieś takie bardziej żywsze niż manga (nie chodzi mi tu o sam ruch, ale o klimat itd). Rysunki w wersji anime pozostawiły po sobie również lepsze wspomnienia.

---

"You can almost say music is beyond all race, color of skin and religion. There are so many problems in the world, but music is truly beyond... It is fantastic."
SUGIZO

myślę, że mangę X mogę śmiało określić mianem mojej najukochańszej mangi ever. Jest to jedna z dwóch pozycji mangowych, o których mogę powiedzieć, że dostają u mnie maksymalną notę we wszystkich trzech kategoriach: fabuły, postaci i kreski. Drugą mangą jest RG Veda, także CLAMPa, jednak X-a stawiam wyżej chyba ze względu na ogromny sentyment.

W klasycznej kresce CLAMPa zakochałam się od pierwszego wejrzenia, a kiedy zapoznałam się z bohaterami i fabułą, nie miałam wątpliwości, że trzymam w rękach arcydzieło. Coś, co dla mnie jest szczytem perfekcji i ucieleśnieniem ideału. Kreska - jaka jest, każdy widzi. Piękna i bogata, choć nie każdemu musi odpowiadać. Jeśli ktoś uzna, że woli Toriyamę albo Kishimoto - świetnie, przecież o to chodzi. Dla mnie oglądanie twórczości CLAMPa jest czystą rozkoszą. Niemniej jednak, fabuła jest zawsze ważniejsza. Fabuła mang CLAMPa - w tym X-a - jest zakręcona jak świderki. Tu jest drugie, trzecie i czwarte dno. Są tajemnice, są obietnice, są przepowiednie, są pozory. Jeśli można być czegokolwiek pewnym w przypadku X-a, to tego, że nic nie jest takie, jakim się wydaje. Heh, CLAMP daje niezłą szkołę i zostawia ślad na całe życie

Fabuła jest niesamowita, jednak jeszcze lepsi są bohaterowie. Miałam zaszczyt napisać do ś.p. magazynu KAWAII artykuł na temat bohaterów X-a. Pod względem psychologicznym postacie są skonstruowane po mistrzowsku, mają warstwy i bezsprzecznie przyciągają uwagę czytelnika. Mają najróżniejsze cechy, cele i motywy nimi kierujące. Mają zwykłe życie i mają emocje. Przeżywają chwile szczęścia i cierpią. To wszystko ukazane jest niezwykle sugestywnie i robi ogromne wrażenie.

Pierwszą produkcją filmową X-a był film pełnometrażowy (1996), chyba mój ulubiony film anime. Wykonany w sposób absolutnie zachwycający, pełen wizji, latających piór, symboliki i snów. Fabularnie film skupia się na głównym wątku, nie ukazując głębi bohaterów - trudno to zrobić z kilkunastoma postaciami w przeciągu półtorej godziny. Jednak emocje wywołuje przez to wcale nie mniejsze - po zakończeniu człowiek siedzi z otwartymi ustami i łomocącym sercem, i zastanawia się, jak możliwe jest tak poprowadzić akcję. Sam film zebrał oklaski właśnie za formę, nie można też zapominać o fantastycznej ścieżce dźwiękowej, która pod względem psychodeliczności nie ma sobie równych, a doskonale oddaje klimat tego dzieła. Uważam, że film jest idealnym wstępem do historii X-a - jeśli ktoś się chce zapoznać z mangą, to od filmu powinien zacząć, gdyż jest to kawałek świetnego kina, a manga stoi na jeszcze wyższym poziomie i rozwija - och, jakże rozwija - losy postaci.

Seria telewizyjna była przez fanów oczekiwana długo - i pokładano w niej wielkie nadzieję. Na ile się orientuję, oddaje wiernie wydarzenia mangi. Nie potrafię powiedzieć, czy owe nadzieje fanowskie seria spełniła - mogę natomiast wypowiedzieć własne zdanie. Nie spodobał mi się design postaci oraz kolorystyka. Postacie zostały wciśnięte w jeden deseń i pozbawione elementów stricte charakterystycznych (nie daruję, że mojej ukochanej Arashi w miejsce czerni włosów i błękitu/szarości oczu wstawiono pospolity brąz), kreska została zmiękczona i zatraciła swoją wyrazistość. Pod względem graficznym film kinowy bije serial na głowie. Uważam, że jedynym dobrym kawałkiem serii jest... piosenka z openingu, a więc "eX-dream" autorstwa Myuji'ego. Obok "Wind" (Naruto), "Sleepless Beuty" (Gravitation) i "True Light" (DNAngel) znajduje się w moim żelaznym pakiecie piosenek, jeszcze z roku 2003.

Tak czy owak - jeśli mnie ktoś pyta, czy powinien się zapoznać z X-em pod jakąkolwiek postacią, odpowiedź jest jednoznaczna: TAK!!!!

---

"Dom jest tam, gdzie ktoś o Tobie myśli"
"Ore to koi, onna"
"Even though I'm worthless... thank you... for loving me...!"


kirin.pl