» Sweeney Todd: Demoniczny golibroda z Fleet Street

Jakiś tydzień temu miałam okazję obejrzeć ten musical, o którym swojego czasu było dość głośno.
Zrobił na mnie tak ogromne wrażenie, że aż postanowiłam założyć dla niego temat xD.

Film opowiada legendę o angielskim golibrodzie, Benjaminie Barkerze. Został on niesłusznie skazany na wygnanie przez sędziego Turpina, któremu żona Benjamina wpadła w oko. Mężczyzna wraca po 15 latach do Londynu jako Sweeney Todd. Gdy dowiaduje się, że jego żona nie żyje, a córka jest uwięziona, poprzysięga zemstę w postaci zmordowania sędziego Turpina.
Jednak zanim ten pamiętny moment nadejdzie, postanawia poćwiczyć mordowanie na "mniej szlachetnych gardłach". Ciała dostarcza swojej dawnej znajomej, Pani Lovett, która zgodziła się wykorzystywać je jako nadzienie do pasztecików, które następnie sprzedawała.

Pierwszą rzeczą, na jaką warto zwrócić uwagę w tym filmie, jest klimat. Charakterystyczny zresztą dla Burtona. Mroczny Londyn robi ogromne wrażenie. Zdjęcia są genialne, wielkie brawa za nie dla Dariusza Wolskiego.
Jeśli chodzi o grę aktorską, to powala na kolana. Helena Bonham Carter w roli Pani Lovett wypadła znakomicie, świetnie ukazując jej szaleństwo i ślepe uwielbienie do Sweeneya. Rickman chociaż najgorzej poradził sobie wokalnie, jego aktorstwo było na najwyższym poziomie. Sacha Baron Cohen zaskoczył mnie bardzo pozytywnie. O Deppie można by napisać cały referat, ale ograniczę się tylko do tego, że nic nie wychodzi mu tak dobrze, jak granie szaleńców. "Epiphany" w jego wykonaniu zwalało z nóg. Jedynym minusem całego filmu był przesłodzony motyw Johanny i Anthonego, który w żaden sposób mnie nie porwał, a aktorzy tylko irytowali.

Ogólnie rzecz biorąc, do tej pory nie doszłam do siebie po obejrzeniu musicalu. Wbił mnie w ziemię z ogromną siłą.
Klimat, gra aktorska, cudowna muzyka, przedstawienie jak zemsta może odebrać zmysły, zaślepić i zniszczyć człowieka... W mojej skali daję 25,5/10

---

Nawet siedząc na ławie oskarżonych lubimy słuchać o sobie.

Film oglądałam na premierze.

Jest genialny. W końcu duet Tim Burton i Johny Deep to jednak pewna klasa - choćby spójrzcie na Edwarda Nożycorękiego.

Kocham chory umysł Tima, jego styl kreowania postaci, jego kreskę.
Jego ironiczne poczucie humoru.

Oglądałam jego następujące produkcje:
- Vincent
- Gnijąca Panna Młoda
- Edward Nożycoręki
- Charlie i Fabryka Czekolady
- Sweeny Todd
- Sok z Żuka
- The Batman
- Batman Forever
- Powrót Batmana
- Planeta Małp
- The Nightmare Before Christmas

---

I'm wicked like a stain - yeah, I'm the one who's insane...

Chociaż nie lubię musicali to postanowiłam ten film obejrzeć, może dlatego, że grał w nim Depp, który jest świetnym aktorem a moze dlatego że zwiastuny mnie zainteresowały W każdym razie film bardzo dobrty, masowy mord na zwykłych ludziach, paszteciki z ludzi (a fuuuj), Helena Bonham Carter z szopą na głowie... film świetny choć trochę się trochę zawiodłam. Na początku zbytnio nic się nie dzieje, potem Sweeney Todd nie zabijający nikogo zaczyna mordować kogo popadnie. Jednak końcówka naprawdę genialna, paląca się Bohman Carter jest moją ulubioną sceną Nie przypuszczałabym tylko, że Todd zostanie zabity bodajże przez chłpca zakochanego w Pani Lovett. W pewnym momencie myślałam, ze nawet zabije swoją córkę a szkoda, że tego nie zrobił o wiele ciekawiej by bylo. Jeśli dobrze pamiętam to nawet jego żona żyła stając się obłąkaną bezdomną. Burton potrafi zaskakiwać.

Uwielbiam Deppa grającego takich dziwaków, szalenców. Te role najlepiej mu pasują a Burton jest genialny jeśli chodzi o jakieś nietypowe opowieści:) Oby więcej takich filmów tworzył.

Chyba znów sobie obejrzę ten film aby go sobie przypomnieć. Gdzieś tam mi się szwęda na płycie.

---

"Chwyć Mnie Za Rękę Aniele Śmierci..."

Nightmare_creator napisał(a):

Oglądałam jego następujące produkcje:
- Vincent
- Gnijąca Panna Młoda
- Edward Nożycoręki
- Charlie i Fabryka Czekolady
- Sweeny Todd
- Sok z Żuka
- The Batman
- Batman Forever
- Powrót Batmana
- Planeta Małp
- The Nightmare Before Christmas

Batman Forever nie jest Burtona.

Co do samego filmu, to piosenki mnie trochę rozczarowały ( choć pierwsza jest na prawdę fajna). Poza tym reszta to czysty Burton, więc jest maga dobrze.

---

"I wówczas, jakby dla ostatecznego i nieodwołalnego pchnięcia mnie do upadku, zjawił się duch Przekory. Filozofia nie zdaje sobie żadnej z tego ducha sprawy. A jednak wieżę w to święcie, jak w istnienie własnej duszy, że przekora jest jednym z pierwotnych popędów ludzkiego serca - jedną z niepodzielnych, pierwiastkowych władz lub uczuć, które nadają kierunek charakterowi danego człowieka. Któż, popełniając czyn niedorzeczny lub nikczemny, nie dziwił się po stokroć tej prostej oczywistości, iż wiedział, że winien go był nie popełniać? Czyż pomimo doskonałości naszego rozsądku nie mamy nieustannych zakusów do naruszania tego, co jest Prawem, dla tej po prostu przyczyny, iż wiemy właśnie,że jest to - Prawo?"
Edgar Allan Poe "Czarny Kot"

Batman Forever nie jest Burtona.

Był jednym z producentów, jeśli chodzi o ścisłość.
i przepraszam za offa.

---

Nawet siedząc na ławie oskarżonych lubimy słuchać o sobie.

a to sorry pamiętałam że widziałam w napisach jego nazwisko i byłam pewan że to też jego dzieło bo mi to pasowało do jego stylu xP

---

I'm wicked like a stain - yeah, I'm the one who's insane...

Film bardzo ciekawy i wciągający, ale musicale mi średnio podobają się.

---

Sometimes baby
We make mistakes
Dark and hazy
Prices we pay