Jak mowi opis: yaoi. Jak na moj gust, troche za malo yaoi w tym yaoi - ponoc manga jest znacznie bardziej w tym wzgledzie tresciwa, podczas gdy anime wlasciwie wycielo caly srodek Trzeba sie bedzie zapoznac

Do rzeczy jednak. Junjou Romantica to stosunkowo nowa seria, ktorej adaptacja anime zawarla sie w 24 odcinkach. Mnie osobiscie do zapoznania sie z tym tytulem zachecila nie w pierwszym rzedzie tematyka, ale plejada seiyuu, dobrze znanych chocby fanom Naruto i Bleacha: czterech z szesciu glownych bohaterow mowi znajomymi glosami: Kakashi, Chouji/Renji, Kabuto/Nnoitra oraz Kira/Sasori. Ciekawie jest ich sluchac w rolach, do jakich nie wszyscy sa przyzwyczajeni...

Junjou Romantica przedstawia trzy - zwiazane postaciowo, w mniejszym stopniu fabularnie - historie szesciu mezczyzn = trzech zwiazkow: Romantica, Egoist, Terrorist Jest to ciekawy zabieg, ktory moze budzic zdziwienie albo frustracje. Mozna sie zastanawiac, czy nie lepiej bylo zrobic trzy rozne anime na bazie kazdej historii, zamiast w obrebie jednej serii skakac od watku do watku. Trudno powiedziec - dosc ze czlowiek w miare szybko sie przyzwyczaja i tylko zastanawia, kto bedzie w nastepnym odcinku

Romantica jest watkiem najbardziej rozbudowanym, najszerzej przedstawionym i nie waham sie go nazwac glownym (i moim ulubionym). 18-letni Misaki, pogodny z usposobienia i zrownowazony z charakteru chlopak, zostaje zmuszony do zmiany miejsca zamieszkania, kiedy jego starszy brat z uwagi na prace przeprowadza sie do Osaki. Nowym lokum Misakiego staje sie apartament Akihiko, najlepszego przyjaciela jego brata. Historia zaczyna sie w momencie, kiedy Akihiko na prosbe przyjaciela zostaje korepetytorem Misakiego, ktorego marzeniem sa studia na prestizowej uczelni. Akihiko, lat 28, pseudo Usagi, jest popularnym powiesciopisarzem, tworzacym takze ksiazki erotyczne. Pochodzi z arystokratycznej rodziny, mial problemy w dziecinstwie, a najwieksza miloscia jego zycia jest wyzej wspomniany, aktualnie niestety zonaty juz, brat Misakiego. Z czasem Misaki i Usagi stana sie sobie bardzo bliscy, co wplynie pozytywnie przede wszystkim na wlasne problemy i postawe Usagiego.

Egoist przedstawia historie jednego z wykladowcow na w/w uczelni Misakiego imieniem Hiroki. Hiroki jest postrachem uczniow, rzuca kreda gdzie popadnie, drze sie na biednych studentow - wewnetrznie jest nieszczesliwym czlowiekiem, ktory nie moze dojsc do ladu z soba i swoim zyciem. Jest przyjacielem Usagiego jeszcze z czasow dziecinstwa i od zawsze byl w nim zakochany. Wrazliwy, moze zbyt zakompleksiony, moze zbyt wymagajacy - a tak naprawde posiadajacy najwieksze problemy z komunikacja ze wszystkich bohaterow JR. Kiedy w jego zycie dosc niespodziewanie wkracza student medycyny Nowaki, Hiroki sam nie wie, co powinien zrobic. Mylilby sie ten, kto sadzi, ze po poczatkowych starciach wszystko bedzie okej - praktycznie kazdy odcinek przedstawiajacy ten zwiazek opowiada o jakims kolejnym problemie, jaki ta dwojka napotyka z swoim pozyciu. Jest to tym bardziej dziwne, biorac pod uwage, ze w tym przypadku roznica wieku miedzy bohaterami wynosi zaledwie 4 lata.

Terrorysta opowiada losy kolejnego z wykladowcow tej samej uczelni, 35-letniego Miyagiego, ktorego zycie zostaje brutalnie wstrzasniete, najpierw rozwodem, a potem doslownie napadem 18-letniego brata jego bylej zony, ktory uroil sobie, ze jego przeznaczeniem jest byc z Miyagim. Mlody Shinobu poczatkowo wydaje sie rozkapryszonym dzieciakiem, ktory wlasciwie sam nie wie, czego chce - podczas gdy Miyagi na wszelkie sposoby usiluje pozbyc sie natreta, z niewielkim jednak skutkiem. Do czasu...

Powyzsze historie sa dosc zroznicowane, choc wszystkie opowiadaja o zwiazkach i przedstawiaja pojawiajace sie w nich problemy najrozniejszej natury. Romantica jest taka najbardziej swojska, Terrorysta najbardziej humorystyczny, a Egoist najbardziej frustrujaca. Co jeszcze laczy wszystkie trzy historie, to fakt, ze - paradoksalnie - kazdorazowo to wlasnie strona mlodsza wykazuje (moze i pozornie) wiecej zaangazowania i glownie dzieki niej wiekszosc problemow udaje sie pokonac. Jesli chodzi o starszych - Usami momentami wydaje sie bardziej dzieckiem niz Misaki, o Hirokim nawet nie wspomne, i nawet Miyagi, ktory z tych trzech wydaje sie najbardziej zrownowazony, boryka sie z dawnym uczuciem jeszcze z czasow nastoletnich, ktore kladzie sie cieniem na calym jego zyciu. Zwiazek z mlodszym i odwaznym w swoich uczuciach partnerem okaze sie wybawieniem dla calej trojki.

Jesli chodzi o bohaterow, to wielka sympatia zapalalam do Miyagiego - poniekad ze wzgledu na jego psotny charakter, sklonnosc do zartow i rozluzniony sposob bycia, dodatkowo wzgogacony idealnym glosem Kazuhiko Inoue. Miyagi wydaje mi sie najbardziej poukladana i dojrzala postacia, choc nie sadze, by mialo to tylko zwiazek z faktem, ze jest ze wszystkich postaci najstarszy. Mimo pewnych problemow nie robi ze swojego zycia tragedii, do wydarzen stosunkuje sie spokojnie i mimo momentami zwariowanego sposobu bycia wykazuje podejscie czlowieka, na ktorym mozna polegac.

Jednakze moim absolutnym ulubiencem stal sie i pozostal Misaki, ktory jest tak rozna postacia od typowych mlodych bohaterow yaoi, jak tylko to mozliwe. Posune sie do stwierdzenia, ze Misaki jest psychicznie najsilniejszym ze wszyskich bohaterow tego anime. Jest stanowczy, zdecydowany, otwarty i szczery. To, co mnie zawsze niepomiernie frustruje (patrz para numer 2) w jakichkolwiek opowiesciach o zwiazkach i relacjach, to wlasnie problemy z komunikacja, niedomowienia, niedopowiedzenia, podejrzenia, z ktorych wynika cala masa mozliwych do unikniecia klopotow. Misaki jest w stanie powiedziec wprost to, co go boli, wyjawic swoje troski i niepokoje - za to go szalenie cenie. Jednoczesnie w zadnym momencie nie uwazalam tej jego otwartosci i momentami wrecz zuchwalosci za cos denerwujacego czy nie na miejscu - zwlaszcza ze Misaki jest z usposobienia spokojnym, bardzo uprzejmym i madrym chlopakiem. To, ze potrafi mowic otwarcie, zachowujac jednoczesnie dystans, jest jedna z jego najwiekszych zalet. Kiedy ma cos do powiedzenia i uwaza to za wazne, nie bedzie zwracal uwagi na konwenanse - i scena idealnie obrazujaca te ceche jest fragment z ostatniego odcinka, kiedy Misaki doslownie ratuje Usagiego od smierci pod kolami samochodu, po czym drze sie na niego: "Nie nauczyli cie, ze nie przechodzi sie na czerwonym?!!!", a nastepnie opieprza jego ojca, przywodce arystokratycznej rodziny i wlasciciela gigantycznej korporacji handlowej: "A ty powinienes byl nauczyc swojego bachora jak przechodzic przez ulice!!". I naprawde zadnego wplywu na moja sympatie nie ma fakt, ze jego seiyuu jest Takahiro Sakurai czyli fantastyczny Izuru Kira, ktory takze w tej roli jest bezbledny.

Jakie znalazlam minusy w tym anime - hmmm. Usagi troche za bardzo mi przypominal Yukiego z Gravitation - z charakteru, z imidzu, z wlasnej historii i nawet z profesji - a jednoczesnie czegos mu brakowalo, bym mogla go darzyc taka sympatia jak w przypadku Yukiego. Poza tym - cala oprawa, lacznie z openingiem i endingiem, a takze posrednim designem, byla przeslodzona az do obrzydzenia: pelno rozu, misiaczkow i innych takich. No, kwiatki byly ladne. Po trzecie - ale to tylko moje prywatne zdanie: niemal cala erotyka z mangi zostala wycieta, ograniczajac sie do "przed" i "po", choc nie wiem, czy to jest w sumie minus czy plus; po prostu seria wydawala sie momentami taka malo rzeczywista, skoro nie uwzgledniala takze tej sfery zwiazku.

Poczatkowo wydawalo mi sie, ze anime to nie odbiega za bardzo od schematow shounen-ai i yaoi, jednak w trakcie przekonalam sie, ze jednak ma w sobie cos, co sprawia, ze czas poswiecony na jej obejrzenie nie jest czasem zmarnowanym. Nie mowie, ze jest to anime najwyzszych lotow - ot historia relacji miedzyludzkich, bez epickiego tla, skupiajaca sie jednak na istotnych dla dwojga ludzi sprawach: codziennych radosciach i smutkach, wyborach i decyzjach, a takze znaczeniu, jakie nadaje zyciu fakt posiadania przy sobie kogos bliskiego. Polecam osobom, ktorych tematyka zwiazkow pomiedzy mezczyznami nie razi - oglada sie naprawde fajnie