Tyle fantastyki - a prawie nic o innych gatunkach literackich. A więc postanowiłam założyć jakiś nowy temat Czemu Grzesiuk? Gdzieś Grudzińskiego zobaczyłam i tak jakoś przyszedł mi na myśl...

Stanisław Grzesiuk - pisarz, pieśniarz, z zawodu elektromechanik. Z racji tematu 'literatura' zajmijmy się jego twórczością literacką. Napisał trzy książki autobiograficzne:

- "Pięć lat kacetu" - najpopularniejsza. Traktuje o 5 letnim pobycie autora w niemieckich obozach koncentracyjnych
- "Boso, ale w ostrogach" - Grzesiuk opowiada w niej o latach swojej młodości, przeżytej w warszawskim Czerniakowie
- "Na marginesie życia" - pisarz "siłuję się" z chorobą, która ostatecznie zwycięża.


Na mnie wywarły duże wrażenie - "Pięć lat kacetu" największe, iż nigdy wcześniej nie spotkałam się z podobną tematyką. Opisał ówczesne realia w sposób niezwykle przystępny, bez zbędnego lania wody, przyciągający uwagę, a do tego ze specyficznym humorem. Uważam, że ta książka dała ludziom dużo większy obraz "życia" w tamtejszych warunkach, niż setki zdjęć, filmów dokumentalnych itp. Czytałam ją z wielką przyjemnością ( o ile wypada użyć tutaj tego słowa ). Tak się złożyło, że w niedługim czasie po zapoznaniu z lekturą było mi dane odbyć podróż na Majdanek - może to nie Oświecim, ale czy trzeba dotknąć tych "większych" rzeczy by poczuć obraz tylu emocji?
"Boso, ale w ostrogach" - dowód na to, że nawet najzwyklejsze, pozbawione na pierwszy rzut oka wszelakich wyróżniających się elementów miejsce jakim jest np. dzielnica Warszawy, może stać się tłem dla barwnej i wciągającej opowieści.
"Na marginesie życia" - szczerze powiedziawszy, najmniej zapadła mi w pamięć


A co wy myślicie o jego twórczości? Jakieś spostrzeżenia, wnioski?
Zapraszam do wyrażenia opinii