» [Fantasy] "Kłamca"

Wiele pozytywnych komentarzy, recenzji i pochlebnych opinii sprawiło, że postanowiłem zabrać się za przeczytanie „Kłamcy” Jakuba Ćwieka. Historia Lokiego, nordyckiego Boga fałszu i obłudy, wysłannika aniołów, faceta od brudnej roboty zapowiadał się całkiem nieźle. Wykonanie jednak rozłożyło mnie na łopatki, załamało i zasmuciło. Rozczarowanie było tym większe, że ilość wyżej wspomnianych dobrych opinii była naprawdę duża. „Kłamca” okazał się powieścią bez jakiegokolwiek tła. Żadnej historii, rozwinięcia, momentów z przeszłości Lokiego. Nie było niemal niczego, do czego można by się jakoś odwołać. Żadnego świata, pomostu łączącego długowiecznego Boga z teraźniejszością. Część opisowa LEŻY. To co przedstawił nam autor jest proste jak budowa cepa. Kilka opowiadań, wciągniętych z du... . Całość stylistycznie jest prowadzona jak przez małe dziecko. O czymś zaskakującym, olśniewającym, intrygującym czy najzwyczajniej interesującym nie ma mowy.
Powieść naprawdę słaba i przyznam szczerze, że gdyby nie 10 dniowa izolacja oraz brak innych książek, to „Kłamcy” pewnie bym nie dokończył.

Co wy na ten temat sądzicie?

---

„(..) czytanie książek i oprawianie ich to całe dwa, i to ogromne, okresy rozwoju. Z początku pomalutku uczy się człowiek czytać. Oczywiście nauka ta trwa wieki. Książkę rwie, szapie, brudzi, nie traktuje jej poważnie. Oprawa zaś świadczy o szacunku do książki, świadczy o tym, że człowiek nie tylko lubi ją czytać, lecz że traktuje ją poważnie.” Dostojewski Fiodor

Un. Ja osobiście przepadam za Kłamcą. Fakt nie nazwę tego dziełem wybitnym, w noszącym jakieś konkretne wartości do mojego życia, ale kawałkiem niezbyt ambitnej, dobrej powieście. Chociaż włąściwie dwa pierwsze tomy to głownie opowiadania. Dopiero w trzeciej, w której moim zdaniem sam Loki zmienia się diametralnie.
Nie było momentu, w którym nie chichotałabym czytając, ową książkę.
Polubiłam głównego bohatera i tych pobocznych także. Głównie mówię tu, o jakże uroczym, Gabrielu xD
Nie spieram się, że była to idealnie napisana książka, ale mam zwyczaj uzupełniania sobie w wyobraźni niezbyt dokładnie opisanych scen, tym samym, Kłamca, który bardziej opierał się na konkretnej akcji, niż przydługich opisach, mi osobiście odpowiadał.
Zresztą mam do niego sentyment, bo właśnie z Lokim stawiłam swoje pierwsze kroki w świecie fantasy.

---