 Kamehameha I to jeden z najpopularniejszych królów panujących swego czasu na Hawajach i którego uważano za personifikację wojowniczości. Rządził on od roku 1782 do roku 1819.
Kamehameha I był niesamowitą postacią. Jego przydomek Wielki, jaki mu nadano za życia, nie był żadnym dziełem przypadku. Zasłużył sobie na taki tytuł, ponieważ od roku 1810 dokonał wielu znaczących dzieł. Zbrojną ręką połączył ze sobą wszystkie wyspy Hawajów. Zarobił wielki majątek, handlując z Europą i Stanami Zjednoczonymi, przez co stał się osobą szanowaną. Mimo otwarcia na różne pomysły, nie dał się zmusić do zmiany tradycji i ideologii własnego królestwa podczas rozszerzania granic kolonii zachodnich mocarstw, czym zasłużył sobie na szacunek wszystkich podległych mu wysp.
Wokół jego osoby krąży wiele legend, których ślady pozostały zarówno w tradycji ustnej ludów Hawajskich, jak i w kronikach pokładowych statków kolonialnych, których załogi spotkały Kamehamehę I.
Szkolony przez największych mistrzów walki w ręcz, po medytacjach i samotnych treningach sam stworzył własny morderczy styl defensywno-ofensywny, w którym wyszkolił osobistą gwardię. Ponadto doskonale posługiwał się kijem oraz włócznią. Jego ulubioną bronią był Hawajski odpowiednik noża bojowego. Kształtem oręż ten przypominał dużą paletkę do tenisa stołowego, której obrzeża ozdabiały ostre rzędy rekinich zębów.
Po raz pierwszy zwrócił na siebie uwagę zamorskich diabłów podczas ataku na fregatę USA, kiedy umiejętnościami walki zadziwił białą załogę. Jako jedyny nie dał się wyprzeć z pokładu i nie uciekł. Po prostu wycofał się z godnością przy ogólnym i pełnym podziwu aplauzie. Nie na darmo miano go za wojownika, o którym mówiono, że będąc bezbronnym, miał wartość dziesięciu uzbrojonych mężczyzn.
Król umarł w roku 1819, po 37 latach rządów. Niestety, gdy zabrakło wybitnej osobistości, jego następcy zaprzepaścili wszystko to, o co ich przodek walczył. Imię Kamehameha nadal słynie na Hawajach, a wiele placów ozdobiono pomnikami z jego podobizną.
| 
