» Do poczytania

Dawno mnie tu nie było, ale jak ktoś mnie jeszcze pamięta i chce sobie poczytać, zapraszam:
https://www.facebook.com/Blog-Franka-6093976 ... _todo_tour
https://blogfranka483739394.wordpress.com/

---

"I wówczas, jakby dla ostatecznego i nieodwołalnego pchnięcia mnie do upadku, zjawił się duch Przekory. Filozofia nie zdaje sobie żadnej z tego ducha sprawy. A jednak wieżę w to święcie, jak w istnienie własnej duszy, że przekora jest jednym z pierwotnych popędów ludzkiego serca - jedną z niepodzielnych, pierwiastkowych władz lub uczuć, które nadają kierunek charakterowi danego człowieka. Któż, popełniając czyn niedorzeczny lub nikczemny, nie dziwił się po stokroć tej prostej oczywistości, iż wiedział, że winien go był nie popełniać? Czyż pomimo doskonałości naszego rozsądku nie mamy nieustannych zakusów do naruszania tego, co jest Prawem, dla tej po prostu przyczyny, iż wiemy właśnie,że jest to - Prawo?"
Edgar Allan Poe "Czarny Kot"

Wysłałeś mi na FB, więc zdarzyło mi się poczytać. Odniosę się tu do tekstu o książkach. Czytanie samo w sobie, czyli czegokolwiek, podobno rozwija różne rzeczy w mózgu (akurat nie inteligencję), dlatego nie widzę tu problemu. Piszesz o Heglu, ale to chyba oczywiste, że to nie są to książki dla każdego, a tym bardziej dla dzieciaków. Dla dużej grupy ludzi nie istnieje wybór Hegel czy beletrystyka, tylko beletrystyka czy dowolny serial w internecie (z lektorem, bo od czytania napisów oczy bolą).

---

Regulamin Forum | AnimePhrases ~ anime & manga quotes | MAL | Twitter · YT

Ale ja nie piszę że Hegel ma być dla każdego, tylko że przynależność do inteligencji ma być określana przez czytanie czegokolwiek. I że właśnie obniżenie aspiracji przez wyższa klasę powoduje że niższe nie czytają wcale.

---

"I wówczas, jakby dla ostatecznego i nieodwołalnego pchnięcia mnie do upadku, zjawił się duch Przekory. Filozofia nie zdaje sobie żadnej z tego ducha sprawy. A jednak wieżę w to święcie, jak w istnienie własnej duszy, że przekora jest jednym z pierwotnych popędów ludzkiego serca - jedną z niepodzielnych, pierwiastkowych władz lub uczuć, które nadają kierunek charakterowi danego człowieka. Któż, popełniając czyn niedorzeczny lub nikczemny, nie dziwił się po stokroć tej prostej oczywistości, iż wiedział, że winien go był nie popełniać? Czyż pomimo doskonałości naszego rozsądku nie mamy nieustannych zakusów do naruszania tego, co jest Prawem, dla tej po prostu przyczyny, iż wiemy właśnie,że jest to - Prawo?"
Edgar Allan Poe "Czarny Kot"