Wacław Sieroszewski (1858-1945) był bez wątpienia jednym z najoryginalniejszych twórców Młodej Polski. Pisarz, podróżnik i zesłaniec, kawaler krzyża Virtuti Militari, senator II Rzeczypospolitej. Przez całe życie zafascynowany kulturą Dalekiego Wschodu, wśród miłośników Japonii zyskał nieśmiertelną sławę powieścią "Miłość samuraja", w której przedstawił własną wersję znanej legendy o Gompachim i Komurasaki. Był także jednym z pierwszych, którzy w artystyczny sposób potrafił przybliżyć Polsce "duszę Japończyka". Może ta dusza też w nim tkwiła? Spójrzmy przelotnie na konstrukcję jego japońskich opowieści, zamieszczonych w niniejszym zbiorze. Mocne akcenty, pełne przemocy i graficznego okrucieństwa, w niedostrzegalny, prawie naturalny sposób łączą się wierszem albo wizją spadającego kwiatu wiśni. To jak herbata podawana przez mistrza chadō - cierpka i gorzka, lecz zagryzana słodkim ciastkiem. Dwie przeciwności, które składają się na wyjątkową całość. Ktoś mógłby nawet dodać: to smak życia... (fragment posłowia, Witold Nowakowski).

Miłość i śmierć. Opowieści z Japonii
Zamiast opisu książki, wkleiłem notkę o autorze, bo to istotniejsze. Dodam jeszcze tylko, że język nie został w niej poprawiony na dzisiejsze standardy, ale pozostawiony w oryginale, więc w co drugim zdaniu spotyka się konstrukcje obecnie błędne. W ogólności ciekawy zbiór.