 Krótki opis:
Historia zaczyna się w momencie, w którym poznajemy małego chłopca zwanego Yaiba Kurogane. Podczas treningu uświadamia sobie jaki on jest silny i zamierza zwiedzić świat w poszukiwaniu przygód. Już na początku spotyka pewną dziewczynę, która postanawia następnie podróżować z nim. Tak młody Yaiba napotyka pierwszych wrogów, lecz jego celem jest bycie samurajem, i do tego celu dojdzie nawet po trupach. Podczas wypraw znajduje magiczne kule, które dodają jego mieczowi święte moce żywiołów. Tak właśnie rozpoczyna się ta fascynująca przygoda małego samuraja zwanego Kurogane.
No więc, jak zawsze fabuła idzie na pierwszy odstrzał. Tutaj mamy ją dość ciekawą, czasami zagadkową, lecz przede wszystkim dynamiczną, ale także nie zabraknie świetnego humoru, który towarzyszy nam przez prawie całe przygody samuraja. No więc, cała historia może okazać się nieraz przenikliwa, zaskakująca, lecz to tylko cechy tej przebiegłej historii. Malutki chłopczyk posiadający niezwykłą siłę chce zostać samurajem, tak samo jak jego ojciec. Nie zważa na przeszkody, chce za wszelką cenę pokonać swoich wrogów i ratować niewinne osoby, ale zbieranie kul też jest ważnym wątkiem całej fabuły. Bez nich Yaiba nie miałby takich świetnych mocy, ale to tylko i wyłącznie dodatek.
Okej, przejdźmy dalej... Krecha tutaj jest taka typowa dla pełnych humorem mang, czy też anime. Nieraz widać piękne i różnorodne techniki walk wykonane z wielką precyzją. Widać, że autor nie oderwał oka i dopracował nawet najmniejsze szczegóły, lecz oczywiście zawsze musi być jakiś przerywnik pokazujący jakże śmieszne miny przyjaciół (zazwyczaj z kropelką na czole i z małymi oczkami, lub po prostu postać pada na ziemię zostawiając nogi w górze, hehe).
W mandze krecha także jest dopracowana, widziałem niestety tylko 4 tomy, lecz dojrzałem tam wiele walk, więc na nich się będę opierał. Postacie są bardzo stylistycznie narysowane, a podskoki lub inne bonusy podczas walk wyglądają super! Tak więc przeanalizowaliśmy fabułę i krechę, czas więc na przebieg całego utworu.
Tutaj nie zobaczymy ciągłego naparzania się mieczami lub ciągłych gadek, nie ujrzymy nadmiernej ilości chodzenia bohaterów. Otóż wszystko jest pomieszane tak, że np. podróż wypełnia jakiś tam rozdział przed fascynującą walką przeciw wrogowi, natomiast po niej następuje gadka, i tak można powiedzieć, że w kółko. Tak jak powiedziałem, fabuła może być przenikliwa, więc nie będziemy patrzeć jak młody Yaiba będzie powalał jednym ciosem każdego na łopatki. Niestety nie raz przyjdzie mu samemu leżeć na macie, na pewno wielu widzom tego spektaklu, to się nie spodoba, lecz nie ma cię co bać. Yaiba z pewnością się otrząśnie i podąży śladami wroga, aż wreszcie wyrówna swe porachunki odnosząc zwycięstwo.
Teraz trochę o walkach. Powiem dość obszernie, ale zarazem skromnie, ale zawsze ciekawie, ponieważ w tym dziele są wykorzystane moce natury takie jak woda, ogień, wiatr itd. (coś podobnego do broni z "Flame of Recca"). Podczas bardzo ładnych wymian ciosów i różnych uników ujrzymy w boju właśnie te wymienione moce, które albo pomogą naszemu bohaterowi albo odwrócą się przeciwko mu. Wszystkie techniki są wymyślone z wielkim zaangażowaniem, nie są zrobione tak dla picu, tylko stanowią wielki wątek całej historii, ponieważ Samuraj podczas walk nabywa pewnych stopni zaawansowania i sam nawet sobie nie zdaje sprawy, jak się wzmacnia dzięki bitwom z przeciwnikami. Tak właśnie na początku Yaiba wydawał się być malutką podróbką samuraja, lecz z czasem wszystkie sztuczki opanował bardzo ładnie i wykorzystywał je do walki, nie zawsze mu się to udawało, lecz najważniejsze, że się nie poddawał i zawsze starał się z całego serca. Można to było zobaczyć po jego walkach, w których toczył bój z wielkim szacunkiem i radością. Walki są przedstawione w różnych miejscach, tak więc w zależności od otoczenia Yaiba zrobi jakiś trik, w którym posłuży się obszarem, np. odbije się od drzewa i zaatakuje itp.
Wrogowie przedstawiają się też interesujaco. Na samym początku poznajemy wroga, którego za wszelką cenę chciał pokonać Yaiba, był to jego pierwszy tak wielki cel w życiu Samuraja. Udawało mu się to, lecz jednak przeciwnik się równie nie poddawał i ciągle atakował, raz z zaskoczenia, raz z przodu, atakował bardzo skutecznie dlatego Yaiba musiał się mieć na baczności, by nie zrobić żadnego błędu, ponieważ mogło go to kosztować karę śmierci. Takeshi Onimaru był bardzo utalentowanym wojownikiem, lecz niestety musiał w końcu uznać wyższość Yaiby. Oczywistą sprawą jest to, że wrogów było bardzo dużo, lecz nie będę ich przecież wymieniał wszystkich po kolei, bo to nie istotne.
Yaiba to Samuraj, bardzo dobrze władający mieczem chłopiec, lecz mu także towarzyszą przyjaciele, którzy go wspierali w najtrudniejszych nawet chwilach. Kageutor to towarzyszący Yaibie Tygrys, który nie raz pomógł swemu panu wyjść z opresji. Lecz Yaiba miał także sępa, który zwał się Shonosuke, i był tak samo posłuszny jak Tygrys, pomagał wtedy, gdy mógł. Bardzo ważną postacią jest dziewczynka Sayaka, którą poznał Yaiba będąc na lotnisku. Już na samym początku siebie nie lubili, lecz z czasem się przyzwyczaili do bycia między sobą. Nie jeden raz Yaiba musiał ocalić dziewczynę, lecz to tylko dodawało otuchy samurajowi do walki. Jest ona chyba najważniejszą postacią obok Kurogane Yaiby. Jeszcze trzeba tutaj wymienić mistrza Yaiby, Musashiego Miyamoto, który, także pomagał nieraz w walkach.
Podsumowując, to dzieło jest warte obejrzenia, ponieważ mangę w naszym kraju bardzo, bardzo ciężko dostać. Ale wracając do tematu, jest to fajnie ukazana historia małego chłopca, który z czasem zdobywa coraz większą siłę, i nawet sam nie wiem kiedy przekroczył limit bycia Samurajem, zdobył, aż tak wielką moc, która przewyższała energię zwykłego przedstawiciela Samurai. Z pewnością pomogły mu w tym magiczne kule, dzięki którym władał mocami natury, lecz to wszystko Wy sami rozstrzygnijcie, ponieważ jak napisałem, nie zaszkodzi posmakować tej przygody...
Ocena: 08/10. |
