Było to pewnego letniego, upalnego dnia, jak co dzień przechadzałem się z kumplami po parku. Nagle zobaczyliśmy światło, które zaczęło nas przyciągać, wszyscy (a było nas siedmiu ) byliśmy przerażeni.
– Robert, co się dzieję?!
– Nie wiem, ale mam nadzieje, że to nic strasznego!!!
W tym momencie straciłem przytomność. Obudziłem się pośrodku wielkiego pustkowia, a w oddali słychać było jakieś wybuchy.
– Eee... gdzie my jesteśmy???
– Nie mam pojęcia, ale to nie przypomina naszego miasta :). – odrzekłem.
– Masz racje, lepiej sprawdźmy co to za wybuchy. – powiedzieli razem bracia bliźniacy Piotrek i Paweł, po czym dostali ataku śmiechu. Po chwili nabijania się, zobaczyliśmy, że w naszym kierunku, ktoś lub coś leci.
– O, o – zauważyłem to pierwszy.
– Eee... nie przypomina wam to Goku albo Gohana???
– Owszem...owszem. – szykowało się na długą wymianę zdań.
W kierunku wyraźnego już ciała, zaczęła się zbliżać jakby "fala uderzeniowa".
– Jezusieńku!!!!! – Damian panikarz wreszcie się odezwał.
Po kilku minutach obok nas, wylądowało ciało wpół żywego Trunksa, postanowiliśmy się nim zaopiekować.
– Senzu... kieszeń... prawa... – odezwał się Trunks, od razu zrozumiałem, że chodzi o magiczną fasolkę. Zacząłem grzebać w ubraniu Saiyanina, po czym z prawej kieszeni koszuli wyjąłem ową "magiczną fasolkę". Dałem Trunksowi "warzywko" do ust i ten od razu stanął na nogach.
– Hehe, Cześć.
– Yo. – jak zwykle Robert walnął jakąś głupotę.
– Sorry, ale nie kojarzę was.
– Wiemy, sami nie mamy pojęcia jak się tu dostaliśmy.
– Aaa!!!
– Co??
– Już wiem, kiedy Goku puścił Kamehamehę, to otworzył się tunel czasoprzestrzenny, Wy akurat byliście najbliżej i się tu dostaliście.
– Ooo – powiedzieliśmy razem
– A, nie wiem czy wiecie... jestem Trunks!!!
– Wiemy, wiemy... twój tata to Vegeta, brat Vegety to Goku, jego synowie to Gohan i Goten...
– ???. Ale skąd wy to...?
– Hmm, jak by ci to... znamy to z telewizji "Ukryta Kamera" – nie miałem czego wymyślić.
– Grrr!!! Rozwalę ich!!!
– ???
No więc wszystko się wyjaśniło, ale...
– Z kim walczycie??
– Z Hirdem. Wiesz monstrum z dwa razy większą siłą od SSJ 4.
– Ok.
– Czekaj... jest, pokonali go! Nie wyczuwam jego KI.
I tak oto dowiedzieliśmy się skąd i jak tu się dostaliśmy. Robert i Trunks od razu się zaprzyjaźnili.
Dwa dni później w domu Goku.
– Hmm... co by tu z wami zrobić. Do waszego świata na pewno nie wrócicie, to niemożliwe, więc... zostajecie u nas!!! – podsumował sytuację Goku.
– Super – odkrzyknęliśmy, zawsze tutaj chcieliśmy się dostać.
– Eee... Gohan – szepnąłem do Saiyanina.
– Co???
– Będziemy mogli z wami trenować? – zapytałem nieśmiało.
– Jasne! Tato oni będą z nami trenować no nie? Więc pomyślałem, że każdy by miał innego trenera.
– Świetna myśl! Vegeta co ty na to!
– Wporzo! Znudziło mi się walczyć z Saiyaninami, a tak to będę miał przynajmniej ucznia – jakoś dziwnie zapalił się do tego pomysłu Vegeta.
– No to jak, wybierajcie! – powiedział Goku.
Wtedy zaczęliśmy wyliczać kto pierwszy, wypadło na Roberta S., potem Paweł, ja, Piotrek, Robert K., Rafał, Damian.
– Trunks, to jak?? Ja wybieram ciebie – odezwał się Robcio (tak będę mówił na jednego Roberta).
– Spoko, chodź od razu na trening – była godzina 13:00.
– Hmm... dajcie mi się zastanowić... no niech będzie Goku.
– Spoko, ale zanim wyruszymy to choć coś zjeść.
"Teraz moja kolej, Vegeta, Gohan, Goten, Piccolo, Gosen (następny syn Goku, ma już 16 lat)??"
– Gohan! – wypaliłem.
– Ok. Ale po co krzyczeć – powiedział z uśmiechem starszy syn Goku.
– Goten – Piotrek.
– Gosen – Robert K..
– Vegeta – Rafał.
– No to Piccolo, gdybym był pierwszy i tak bym cię wybrał – oj ten Damian.
Na moim treningu, najpierw Gohan nauczył mnie kontrolować energię KI, zaraz potem poleciał po "Skauter" i zmierzył moją moc.
– No, no całkiem nieźle. 39 jednostek, masz energię znacznie ponad przeciętną człowieka.
– Aaa!!! – ku mojemu zdziwieniu (Gohana też) moja energia znacznie wzrosła, wydobyło się ze mnie wszystko co złe i teraz moja siła wynosiła 4500 jednostek.
– O boże!!! Jeszcze czegoś takiego nie widziałem! – wokół mnie zaczęła się pojawiać czerwona aura, a moje włosy zmieniały kolor na bordowy. Po przemianie miałem czerwone włosy, brwi i źrenice. Moje muskuły były o wiele większe niż przed chwilą, a siła tak jak powiedział Gohan jeszcze takiej nie było u zwykłego człowieka (nie licząc Kuririna, Yamuchy, Tenchinchana...), miałem teraz 15 000 jednostek!!! Oczywiście nawet nie dorastałem do pięt Gohanowi, ale to już coś!
– Kurde jestem wyczerpany... – wysapałem.
– OK. Ty sobie posiedź, a ja potrenuje.
Na treningu Vegety z Rafałem
– Aaa! – kumulował właśnie energię Rafał.
– Cienizna! Co to jest, 69 jednostek! Haa, twoja mama ma wąsy! – Rafał wkurzył się nie na żarty, zaczął nawalać Vegetę po brzuchu, lecz na tym nie robiło to żadnego wrażenia.
– Całkiem nieźle wąsaczu! 298 jednostek, jednak to nie wszystko na co cię stać.
– Tak?? Zaraz zobaczysz na co mnie stać! – Chłopak odskoczył do tyłu wyciągnął ręce przed siebie i krzyknął – Burkambig – w tym momencie z rąk Rafała wydobyła się całkiem silna fala uderzeniowa, która trafiła prosto w twarz Vegety.
– No, no. Około 1 000 jednostek, widać znaczną poprawę. "Jednak to jeszcze nie to".
– Wiem co myślisz. Tak to jeszcze nie to, tylko ja wiem, że... jestem w 25% Saiyaninem!
– ???
– Kamehameha! – potężny strumień ruszył prosto na Vegetę.
"Nieźle, czego ja się tu dowiaduję, czyżby wnuk Brolly'ego???"
– Tak! Jestem nim, wnukiem Brolly'ego, jednak w przeciwieństwie do dziadziusia, jestem dobrym Saiyaninem! |
