Nagle ten ogromny pocisk skierował się w inną stronę. Zły Namek-jin wystraszył się i szybko rozejrzał się wokół siebie. Zobaczył Trunksa i Kuririna, był zdenerwowany, że takie dwa małe karzełki odbiły jego super pocisk, więc szybkim tempem się na nich rzucił. Trunks odepchnął Kuririna i powiedział:
– Ty zabierz stąd wszystkich, a ja zajmę się nim! – ironiczny uśmiech zawitał na twarzyczce malca.
– A jak sobie nie poradzisz? – odpowiedział Kuririn.
– Heh, nie martw się o mnie, może i jestem dzieckiem, ale potrafię walczyć, haa!! – po tych słowach aura Trunksa zwiększyła się i zaczęła od niego emanować dość wielka energia.
– No idź już, ile tu będziesz jeszcze czekał – przypomniał syn Vegety.
– A no tak, powodzenia Trunksie – Kuririn skierował się z zawrotną prędkością w dół, a Trunks oczekiwał ataku wroga.
Gohan się otrząsnął i wstał. Zobaczył lecącego Kuririna. Gdy kolega był już przy nim kazał mu wziąć pana Piccolo i Gotena i polecieć jak najdalej stąd, najlepiej do pałacu Dendego, by wszyscy byli bezpieczni. Gohan szybko przybrał postać Super Saiya-jina i z pożegnalnym gestem uniósł się w górę. Kuririn wiedział, że Gohan zamierza zatrzymać wroga jak najdłużej, by ten mógł ich spokojnie przetransportować do pałacu. Nie chciał więcej czekać i szybko zarzucił na ramię Piccolo, po czym to samo zrobił z leżącym niedaleko Gotenem.
Trunks miał się coraz gorzej, powoli tracił siły i czuł, że zaraz przegra. Gdy Namek-jin chciał już zadać śmiertelny cios malcowi, jego rękę złapał z tyłu Gohan. Piccolo był trochę rozproszony, a za to Trunks szczęśliwy. Szybko oniemiał z bólu i uderzył mocno Namek-jina z kolana. Gohan widząc to, uderzył tylko z łokcia w plecy wroga, a ten zaczął lecieć w kierunku ziemi. Gohan intuincyjnie spojrzał w dół, zobaczył, że Kuririn jeszcze nie wyruszył.
– Panie Kuririnie, proszę szybko się stąd oddalić!!
Kuririn słysząc to zaczął biec, a po chwili wzbił się w powietrze, lecz długo nie poleciał, bo przed nim nagle stanął Namek-jin, który zadał mu bardzo mocny cios. Kuririn opuścił Piccolo i Gotena i sam upadł na Ziemię. Gohan był tym wydarzeniem bardzo zaniepokojony, ponieważ wiedział, że Kuririn już nie może nic zdziałać.
– Trunksie, teraz ty musisz ich wszystkich trzech dostarczyć do pałacu wszechmogącego, wierzę w ciebie! – po tych słowach Gohan poleciał na wroga.
Zaczęła się bójka, a Trunks stał wpatrzony w pojedynek. Gohan widząc zapatrzenie małego krzyknął:
– Trunks, ruszaj się! I to szybko!!
Mały Saiya-jin usłyszał to i od razu zabrał wszystkich z pola bitwy. Gohan się tylko uśmiechnął, ponieważ wiedział, że jego najdrożsi mogą czuć się już bezpieczni. Trunks wyruszył szybko przed siebie. Piccolo widząc to, zaprzestał walkę z synem Goku i podążył w kierunku Trunksa. Gohan zrobił to samo. Wszyscy w tym momencie lecieli bardzo szybko, lecz Trunks był przeciążony i leciał trochę wolniej. Szybko dogonił go wróg i z uśmieszkiem zaatakował. Trunks zrobił unik, lecz był bardzo wystraszony. Gdy Namek-jin chciał to powtórzyć poczuł silny ból. Otóż Gohan bardzo mocno kopnął go w plecy. Nieznajomy wojownik ujrzał Gohana z tyłu, obrócił się i zaczął uderzać z całych sił. Gohan powoli słabnął, lecz nie zależało mu na wygranej, tylko na bezpieczeństwie znajomych.
Gdy wróg skończył z mordobiciem wystrzelił w jego kierunku dość duży pocisk Chi, który niestety dosięgnął celu. Gohan zaczął opadać w dół, za nim tylko ciągnęły się dymy. Piccolo uradowany szybko poleciał przed siebie, po chwili był już koło Trunksa, przymierzył się do ataku. Trunks w tej chwili zamknął oczy, ponieważ myślał, że z tego powodu będzie mniej bolało.
Nagle rozległ się koło Trunksa ogromny huk, szybko otworzył oczy i zobaczył wielki kłąb dymu. Oddalił się w bok. Po chwili zobaczył na jak na ziemię opada zły Namek-jin.
– Nie będziesz niszczył mojej planety, gnojku. I zapłacisz za to co wyrządziłeś mojemu synowi i reszcie! | 
